Een diepte-investering Piet de Kleijn noemde hydrotherapie een diepteinvestering. Hij wilde daarmee aangeven dat je door nu de therapie met oefeningen te volgen, daar later profijt van hebt omdat je dan nog steeds goed kunt bewegen. Het is moeilijk om zelf zo’n langetermijneffect vast te stellen, maar ik heb de indruk dat ik dankzij de hydrotherapie langere tijd (iets) beter in beweging kan blijven. Verder heb ik wel duidelijk de kortetermijneffecten van hydrotherapie gemerkt. Een of twee maanden nadat ik met de therapie was begonnen, kon ik merkbaar beter bewegen en voelde ik me duidelijk fitter. Toen ik dat in het groepje meldde, werd gezegd dat dat vaker voorkwam en dat ze daarom de locatie van onze hydrotherapie ook wel “Klein Lourdes” noemden. Het werd me niet duidelijk of dit Brabantse humor was of dat ze me niet helemaal geloofden. Sociaal aspect Naast het oefenen zelf had het uurtje hydrotherapie ook een sociaal aspect. Je hoort ervaringen van andere mensen die in een vergelijkbare situatie verkeren en je kan makkelijk overleggen over allerlei zaken. Door omstandigheden is de hydrotherapie in Tilburg gestopt, maar de vaste kern van vier leden heeft nog regelmatig contact met elkaar. We gaan zo’n drie of vier keer per jaar lunchen en hebben onze naam maar veranderd in de HLC (Hemofilie Lunch Club). Na het stoppen van de hydrotherapie in Tilburg was het lastig voor me om iets vergelijkbaars te vinden. Ik was welkom op de hydrotherapie in de Van Creveldkliniek, maar dat was nog steeds een eind weg. Op eigen gelegenheid in een regulier zwembad zwemmen beviel niet echt en je kunt dan ook geen oefeningen doen. Via via ben ik nu beland bij beweeglessen in een groot lokaal zwembad. Een instructeur geeft daarbij les met allerlei oefeningen aan een groepje met mensen die verschillende aandoeningen hebben. Het sluit wat minder goed aan dan de oorspronkelijke hydrotherapie maar het lijkt nuttig en het is beter dan niets. < Hemofiliebehandelkit anno 1960 De meeste oudere patiënten zullen het advies van het eten van pinda’s wel kennen. NVHP-lid Dolf Hulst stuurde een foto naar de redactie van een van zijn kunstuitingen op dit gebied. “Hemofiliebehandeling stond in de zestiger jaren nog in de kinderschoenen. Zo kregen mijn broer en ik bijvoorbeeld het advies doppinda’s te eten om bloedingen te voorkomen. Hele pallets vol moeten we ervan naar binnen hebben gewerkt. Helpen deed het waarschijnlijk niet. Het eten ervan is mij echter nooit tegen gaan staan; ik vind ze nog steeds lekker.” Door NVHP-lid Dolf Hulst 31 Faktor Ervaringen delen We gaan zo’n drie of vier keer per jaar lunchen en hebben onze naam maar veranderd in de HLC: de Hemofilie Lunch Club. EI nr vdaervi negr e n idgei nl egn
RkJQdWJsaXNoZXIy NzkyMjk=