Faktor 42 In de vereniging waarbij jongeren debatteren over tegenoverstelde standpunten. En ook de SLAMS waar diverse landen hun activiteiten presenteren, zijn heel waardevol om bij te wonen. Van een tuinclubje in Ierland tot Nordic walking in Kroatië, zoveel verschillende visies en ideeën, en leuke korte presentaties die alleen maar inspirerend werken. Het contact met de inmiddels vele bekenden is erg fijn. Dit is een weekend vol begrip en herkenning bij elkaar. Dat kwam ook heel mooi terug in het Conference Diner zaterdagavond, waar nagenoeg de hele groep stond te dansen. Met krukken, zonder krukken, zere enkels, bloedingen noem maar op: het maakt niet uit, iedereen maakte er een mooi feestje van. Van jong tot oud van patiënt tot dokter, er was geen onderscheid. Blijkbaar was het nog niet veel vaker voorgekomen dat de dansvloer al vol stond vóór dat het toetje geserveerd werd. Op deze avond komt alles samen. De verschillende nationaliteiten, de (h)erkenning bij elkaar en het elkaar gewoon begrijpen zonder woorden. Terug naar huis Zondagochtend vroeg zaten er toch weer veel mensen in de zaal, ondanks dat het de nacht ervoor een latertje was geworden. Om 08.00 uur was de boeiende presentatie van het PROBE project (Patient-Reported Outcomes, Burdens and Experiences), een wereldwijd onderzoeksinstrument voor data-analyse, aangedreven vanuit de ervaringen van patiënten. Daarna volgde de sessie over Ageing (ouder worden). Wederom erg interessant, want gelukkig worden patiënten steeds ouder, maar dat brengt ook weer nieuwe uitdagingen met zich mee wat vooral door het verhaal van een geriatrisch arts erg duidelijk geïllustreerd werd. Vlak voor vertrek lukte het Cathy nog om een half VWD Symposium te volgen, maar er moest uitgecheckt worden. Gelukkig had ze afgesproken om later contact met de presentator te hebben. We werden rond 12.00 uur alweer door twee taxi’s opgepikt om naar het vliegveld gebracht te worden. Een van de chauffeurs ontpopte zich als een heuse ‘tour guide’ en was zo vriendelijk om onderweg honderduit over de bezienswaardigheden te vertellen, waar we in ca. 30 minuten aan voorbij reden. Zo kregen een aantal van ons toch nog wat van Zagreb mee. Er was nog even stress omdat het vliegtuig vertraagd was en we daardoor misschien de aansluiting in Frankfurt zouden missen, maar gelukkig is alles op tijd gelukt. Om 18.30 uur landden we weer veilig in Amsterdam. Conclusie We kijken terug op een heel fijn, gezellig, vermoeiend maar vooral bijzonder waardevol weekend. Lotgenotencontact is erg waardevol, dat is duidelijk voelbaar, ook om te horen hoe de zorg in andere landen is geregeld. Nieuwe mensen leren kennen, bijgepraat met mensen die ook in Kopenhagen waren. Nieuwe ideeën opgedaan om met de werkgroepen in Nederland mee aan de slag te gaan, geïnspireerd door alle mooie initiatieven van de landen om ons heen. De aandacht voor VWD en andere, meer zeldzame stollingsstoornissen is erg belangrijk en mag veel groter worden. Verhalen over specifieke medicijnen zijn aangehoord en kennis is hier en daar opgepikt. Soms is het te ingewikkeld en laten we het graag aan de specialisten over. Met elkaar samenzijn en hetzelfde doel nastreven, elkaar zonder woorden begrijpen, dat is wat ons allemaal helpt en ervoor zorgt dat we onze krachten kunnen bundelen. Het weekend kost veel energie, maar tegelijkertijd geeft het ook zo veel energie om weer op verder te bouwen. <
RkJQdWJsaXNoZXIy NzkyMjk=